این مغالطه دارای دو شکل اصلی است که ذیلا به توضیح آنها می پردازیم نوع اول این مغالطه وقتی است که در یک استدلال چیزی به عنوان علت وانمود می شود که

یک فيلسوف انگلیسی قرن نوزدهم در کتابش با عنوان علم و جهان جدید به این مغالطه اشاره کرده که ممکن است دانشمندی یکی از پدیده های طبیعی را مورد مطالعه قرار دهد

قواعد منطقی به ما می گوید که یک گزاره یا در مورد یک فرد خاص است مثل سعید شاعر است که گزاره شخصی نامیده می شود یا در مورد افراد یک مجموعه

این مغالطه در جایی است که گوینده با نویسنده از لغات و واژه هایی استفاده کند. که به علت ابهام و عدم تعین سخن او را غیر قابل نقد نماید به این

مغالطة تركيب مفصل این مغالطه از انواع مشهور و شناخته شده از قدیم می باشد که در کتاب های قدیمی منطق ارسطویی نیز از آن یاد شده است. مغالطه ترکیب مفصل ناشی